<< Vorige - Volgende >>


NK29: door Erik van Ophoven


Chris



NK29: door Erik van Ophoven




Panda
Donderdagmiddag vier uur, er waren vijf glazen bezet in café Chris. Voor een gesprek leek niemand gekomen, het leven werd gezocht in telefoonschermpjes.  Aan de linker- en rechterzijde van de bar was een kruk bezet. Ik nam plaats in het midden van het gecreëerde niemandsland. De man links had bij het uitdelen van mooie lichaamsdelen geen enkele keer vooraan gestaan. Als dit een verdiende reïncarnatie was, dan had hij zich in een vorig leven structureel misdragen.  Plots hief hij zijn gigantische neus omhoog van het schermpje, en keken zijn ogen naar het leek in mijn richting,- zekerheid was er niet, hij keek overtuigend scheel. 
Mijn glimlach bleek voldoende uitnodiging om onze anonimiteit op te heffen. 
‘Hee, wil je iets leuks zien?’ Hij onderstreepte zijn vraag met een kinderlijke glimlach van snoepjesgele tanden. 
Ach, de barman had mij inmiddels van een vaasje voorzien, ik had tijd en mijn nieuwe vriend leek er enorm mee in zijn sas. 
‘Ja natuurlijk, ik kom naar je toe.’
Naarmate het aantal barkrukken tussen hem en mij minderde, zag ik in zijn gezicht dat hij nodig een boodschap kwijt wilde. Als het maar geen piepend eindeloos levensverhaal is, schoot er door me heen. Licht bezorgd hoopte ik dat het filmpje kort zou zijn. De introductie was dat in ieder geval wel. 
‘Kijk,’ mompelde hij, meer in zichzelf dan tegen mij, en zijn vinger met rouwnagel drukte op het driehoekje. Er verscheen een grappig filmpje van een kleine panda die zijn verzorger, terwijl deze bamboetakken klaarlegde, steeds om zijn been ging hangen.   
‘Ze eten alleen bamboe,’ vertelde hij zichzelf en mij, ‘daar had ik vroeger een hengel van.’ Ietwat verdrietig voegde hij nog toe: ‘Maar van vissen houden ze niet.’
Daarover heb ik de rest van de middag nagedacht, maar wel op mijn eigen plek.


Erik van Ophoven

299




...