<< Vorige - Volgende >>


NK35: door Simeon Lahaije


Chris



NK35: door Simeon Lahaije





‘Ik vind er eigenlijk niet zoveel meer aan.’ Hij had de woorden lang opgespaard, maar ze uitspreken luchtte minder op dan hij had gehoopt.

‘Waaraan?’ Haar harde toon deed zeer, haar afgewende blik nog meer.

‘Het leven’. Hij keek naar zijn glas.

Ze bleef voor zich uit staren. ‘Oh,’ zei ze. ‘Ja,’ zei ze. Ze nam een trek van haar sigaret. ‘Is het niet helemaal wat je ervan verwacht had?’ Haar toon bleef hard.

‘Nee. Het is gewoon…nou ja, niet, gewoon…’ Waar moest hij beginnen? En vooral, waar moest hij eindigen?

Ze keek hem nu aan, maar alleen vanuit haar ooghoeken. Rook kroop uit haar neus.

‘Het is, zeg maar, een beetje een moetje geworden,’ zei hij. ‘Snap je?’ voegde hij voorzichtig toe, alsof dat zijn gedachten ook maar iets concreter zouden maken.

Toch knikte ze. Weer nam ze een trek. ‘Vervelend, joh.’ Haar woorden waren met rook omhuld.

Hij knikte slapjes, en bestudeerde de druppels op zijn glas. Met zijn wijsvinger tikte hij ze een voor een aan. Dat was nog best aangenaam.

‘Nou ja, weet je,’ haar blik was weer afgewend, ‘soms is het gewoon een kwestie van, je bent eraan begonnen en dan moet je het ook gewoon weer afmaken, toch?’

Hij deed alsof hij de woorden even op zich liet inwerken, hoewel dat eigenlijk zinloos was, en gaf vervolgens het enige juiste antwoord: ‘ja’.

‘Nou,’ ze drukte haar sigaret uit in de asbak, ‘mooi zo’. Ze stond op en trok haar jas aan. ‘Jij betaalt, hè?’ Een snelle kus. ‘Dag lieverd!’

‘Dag mam.’ Ze had het waarschijnlijk niet gehoord, zo snel was naar buiten gelopen. Hij tikte nog tegen een paar druppels op zijn glas, en dronk het toen ineens leeg. Dat was nog best aangenaam.


Simon Lahaije

290




...